Saklamalı insan bazen bakışlarında haykıran çaresizliği..Küçük bir çocuğun en sevdiği oyuncağı alınmış gibi ağlamamalı özgürce...
Her ne kadar farkında olsa da gözlerinden dökülecek olanın yüreğini soğutacağını,yansın diyebilmeli dimdik kararlılıkla..."Sus"abilmeli bazen yüreğinin bedenine yaptığı işkencelere...
Çaresizliği hissetmeli iliklerinde kendine karşı ...Ama hiçbir zaman yıkılan bir enkazın parçalarıyla yeni bir geçmiş inşa etmemeli...yüreği cehennem olsa da gittiği her yere içerisinde öldürdüğü "o"nu taşısa da asla dönmemeli kaybolduğu boşluğa ...Tanıdık gelmeyecek oralar daha da gömüleceksin kendine en uzak yakınına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder