özledim seni..

Çocuk gibiyim bugünlerde..Herşeyden alınıyorum.Biri azıcık içime dokunan bir söz söylese ağlayacak gibi oluyorum..Sanki sonu olmayan kapkaranlık bir yoldayım da çıkış arıyorum.Gülüşlerim bir türlü yansımıyor dudaklarıma..Hep yarım,hep eksik günler yaşıyorum..
  Yüreğim ağır geliyor bana.Hayata karşı bir yanilmişlik,bir boşvermişlik içindeyim..yeni güne kalp ağrılarıyla başlıyorum.Tatsız tuzsuz bir hayat işte..Bu salak,bu saçma,bu delice mutsuzluktan kurtulmak istiyorum ama mümkün olmuyor.Nereye baksam seni görüyorken nasıl yapacağım bunu?..Bunca zaman sonra,gidişinin beni böylesine teslim alacağını bilseydim ''Git'' der miydim sana?
   Gidişinin ardından bende bıraktığın izlerin yok olacağını düşünüyordum.olmadı..ben yüreğimden ve beynimden çıkardığımı sanırken seni,sen saklanmışsın bir yerlere..Meğer hiç çıkmamışsın benden..Meğer çoğalmışsın,kök salmışsın..şimdi yeniden çiçek açıyorsun ve yayılıyorsun bütün bedenime..
   seni yoksayarken yaşamak daha kolaydı.Kalbimin önüne bir duvar örmüştüm.aslında ben değil sen örmüştün o duvarı bilmeden..Acı özlem hüzün gibi duygular giremiyordu yüreğime..kendimce rahattım..bir yol tutturmuş gidiyordum öylesine ve beklentisiz..'olmazdı'diyordum, 'imkansız bir aşktı' diyordum,avutuyordum kendimi..
    şimdi seninle yaşadığım ne varsa önümden geçiyor..Bu kent, bu sokaklar, köşedeki park..hepsi sanki 'o burada' dermişcesine dikiliyor önüme..Söylermisin,bütün bunları yaşarken nasıl silebilirim seni? Nasıl olmadığını varsayabilirim?..
    Özledim seni yar..Özleminle baş edemiyorum artık..'gel' desem gelirmisin? Kollarını açarak koşarmısın bana?bu sevdayı benmle ötelere taşırmısın?Beni sensizlikten kurtarırmısın?..