Dağıttın Yine

Dağıttın yine,yine yok sayarak başardın yüreğimin derinlerine çentik atmayı..yine vurdun..Yine yamaçlarıma uğradın,bir hiç sayarak sevgimi..Kal sen..Ne bir adım öteye git,ne bir adım daha gel..Öylece kal işte..Söyleyecek sözüm de kalmadı.Cümlelerimin ahı kaçtı,varsa bile ruhumun dermanı da..Avuçlarımın hali kaçtı,yazmayayım diye belkide,her cümlede,her mısrada seni yazmayayım diye..

Çekindim ve çekildim..Adadım ama adını yazamadım..Yoruldum ve yok oldum..Kaçtım,korktum zannettim ama hala buralardayım..İsyan ettim sandılar ama yolumdan hiç sapmadım.Ne yağmurlar ne fırtınalar atlattım sen bilirsin..Ruhuma setler çekmek yerine,derelerimi kuruttum..Artık son dedikçe yeni heveslerine yol açıyordum sanki..Hiç son olmadı aslında.Nekadar yenildiysem,okadar doymadım oyunuma!..

Astım dünyamın darağacına işte..Bende bunca yoksunluktan sonra herşeyi aldım,attım.Kimini sattım kimini attım..Ne var ne yoksa yüreğimi yaralayan derinlerde aldım attım..Yokuşlarına tırmanmaktansa umut diye yüzüme teselli verdikleri duygunun..Sattım işte!hiç düşünmeden sonunu.Zaten neyi düşünerek yaptım ki?..

‘bu sonun!’ dedi ve verdi avuçlarıma.Koca koca umursamazlıklarla kucakladım sonumu..Sonuçta benim sonumdu değilmiydi kanıyla canıyla..lütfetti eninde sonunda.Bu ne delikanlılık bu ne gurur sevgili sonum..yine de unutmadan hangi serzenişin uğruna harcandı güzelim hayallerin?...