Yine haberlere dalmıştı,içinde bir korku ile haberleri izliyordu bir yandanda dua ediyordu Rabbim oğlum tüm evlatlar sana emanet deyip yakarıyordu Rabbine, biraz ağırlaştı ve oturdu. Sanki bir şey olmuştu kalbinden bir parça kopmuştu tam gözleri kapanacaktı ki zil çaldı kapıya yöneldi, askerleri görünce kalbi biraz daha hızlandı uzun uzun askerlere baktı askerler susmuştu anlamıştı oğlum hasanım dedi…
Hatırladınız sanırım bu sahneleri bizim ülkemizde her ay en az bir anne yaşıyor.Yapılan hatalardan hiç ders alınmıyor. Her yıl aynı karakol basılıyor ama kimse neden demiyor,olan sadece kalplerinin bir parçası giden o yiğitlerin annelerine oluyor susuyor ama içlerinden haykırıyor bitirin artık terörü, başka annelerin canı yanmasın.
Bu kadar annenin acısı yetmiyor gibi mimari ve askeri hatalar sonucu kurulan karakollar kınalı hasanların mezarı oluyor.Geçmişe dönüp bir göz attığımızda Osmanlı devleti karakollarını, hep tepelere inşa etmiş ve nerdeyse karakolun yüksekliği 5 katlı bir bina gibi ve etrafını koruyan surlardan oluşuyordu
Peki gel gelelim günümüzdeki karakollara, ova içine yapılmış 1 metre etrafını çeviren duvar bazılarında var bazılarında oda yok binalar ise müstakil evlere benziyor ah Osmanlı ah keşke seni biraz anlayabilseydik geçmişimize biran bakıp ders alabilseydik…
Bunun hesabını kim verecek şehit ailelerine kim diyecek göz göre göre oğlunuz şehit oldu. Bende merak ediyorum sorunun cevabını, ama her kim verecekse onlar şehit nedir bilmez ne hikmettir bilinmez ama hep şehit bayrakları eski bir göz evlerde dalgalanıyor bayrak o evlere yakışıyor, söylerken sakın unutma o annenin gözüne bakarak söyle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder